Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Δανιήλ, κεφ. Ε. ΒΑΛΤΑΣΑΡ.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΒΑΛΤΑΣΑΡ.      "Ζυγίστηκες και βρέθηκες ελλιπής". 

βιβλίο "ΔΑΝΙΗΛ",  κεφ. Ε/5        Παλαιά Διαθήκη

 1 Ο βασιλιάς Βαλτάσαρ έκανε ένα μεγάλο συμπόσιο σε χίλιους από τους μεγιστάνες του, και έπινε κρασί μπροστά στους χίλιους.
2 Και στη γεύση τού κρασιού, ο Βαλτάσαρ πρόσταξε να φέρουν τα σκεύη τα χρυσαφένια και τα ασημένια, που ο πατέρας του ο Ναβουχοδονόσορας είχε αφαιρέσει από τον ναό στην Ιερουσαλήμ, για να πιουν μ' αυτά ο βασιλιάς και οι μεγιστάνες του, οι γυναίκες του, και οι παλλακές του.
3 Και φέρθηκαν τα σκεύη τα χρυσά, που είχαν αφαιρεθεί από τον ναό τού οίκου τού Θεού, που ήταν στην Ιερουσαλήμ και έπιναν μ' αυτά ο βασιλιάς και οι μεγιστάνες του, και οι γυναίκες του, και οι παλλακές του.
4 Έπιναν κρασί, και αίνεσαν τους θεούς τούς χρυσούς, και ασημένιους, τους χάλκινους, τους σιδερένιους, τους ξύλινους, και τους πέτρινους.
5 Και κατά την ίδια ώρα πρόβαλαν δάχτυλα από χέρι ανθρώπου, και έγραψαν απέναντι από τη λυχνία, επάνω στο κονίαμα τού τοίχου του παλατιού τού βασιλιά και ο βασιλιάς έβλεπε την παλάμη τού χεριού, η οποία έγραψε.
6 Τότε, η όψη τού βασιλιά αλλοιώθηκε, και οι συλλογισμοί του τον συντάραζαν, ώστε οι σύνδεσμοι της οσφύος του διαλύονταν, και τα γόνατά του συγκρούονταν.
7 Και ο βασιλιάς βόησε μεγαλόφωνα να φέρουν μέσα τούς επαοιδούς, τους Χαλδαίους, και τους μάντεις. Τότε, ο βασιλιάς μίλησε, και είπε στους σοφούς τής Βαβυλώνας: Όποιος διαβάσει αυτή τη γραφή, και μου δείξει την ερμηνεία της, θα ντυθεί πορφύρα, και η χρυσή αλυσίδα θα μπει γύρω από τον λαιμό του, και θα είναι ο τρίτος άρχοντας του βασιλείου.
8 Τότε, μπήκαν μέσα όλοι οι σοφοί τού βασιλιά όμως, δεν μπορούσαν να διαβάσουν τη γραφή ούτε να φανερώσουν στον βασιλιά την ερμηνεία της.
9 Και ο βασιλιάς Βαλτάσαρ ταράχτηκε υπερβολικά, και αλλοιώθηκε σ' αυτόν η όψη του, και οι μεγιστάνες του συνταράχτηκαν.
10 Η βασίλισσα, από τα λόγια τού βασιλιά και των μεγιστάνων του, μπήκε μέσα στον οίκο τού συμποσίου και η βασίλισσα μίλησε, και είπε: Βασιλιά, να ζεις στον αιώνα να μη σε ταράζουν οι συλλογισμοί σου, και η όψη σου ας μη αλλοιώνεται.
11 Υπάρχει άνθρωπος στο βασίλειό σου, στον οποίο υπάρχει το πνεύμα των αγίων θεών και στις ημέρες τού πατέρα σου, φως και σύνεση, και σοφία, όπως η σοφία των θεών, βρέθηκαν σ' αυτόν, τον οποίο ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας, ο πατέρας σου, ο βασιλιάς ο πατέρας σου, τον είχε κάνει άρχοντα των μάγων, των επαοιδών, των Χαλδαίων, και των μάντεων
12 επειδή, πνεύμα έξοχο, και γνώση, και σύνεση, ερμηνεία ονείρων, και εξήγηση αινιγμάτων, και λύση αποριών, βρέθηκαν σ' αυτόν, τον Δανιήλ, τον οποίο ο βασιλιάς ο πατέρας σου είχε μετονομάσει σε Βαλτασάσαρ τώρα, λοιπόν, ας προσκληθεί ο Δανιήλ, και θα σου δείξει την ερμηνεία.
13 Τότε, φέρθηκε μέσα ο Δανιήλ μπροστά στον βασιλιά. Και ο βασιλιάς μίλησε, και είπε στον Δανιήλ: Εσύ είσαι ο Δανιήλ εκείνος, που είσαι από τους γιους τής αιχμαλωσίας τού Ιούδα, που είχε φέρει από την Ιουδαία ο βασιλιάς ο πατέρας μου;
14 Άκουσα πραγματικά για σένα, ότι το πνεύμα των θεών είναι μέσα σε σένα, και φως, και σύνεση, και έξοχη σοφία βρέθηκαν σε σένα.
15 Και τώρα, μπήκαν μέσα μπροστά μου οι σοφοί, και οι επαοιδοί, για να διαβάσουν αυτή τη γραφή, και να μου φανερώσουν την ερμηνεία της όμως, δεν μπόρεσαν να δείξουν την ερμηνεία τού πράγματος.
16 Και εγώ άκουσα για σένα ότι, μπορείς να ερμηνεύεις, και να λύνεις απορίες τώρα, λοιπόν, αν μπορείς να διαβάσεις τη γραφή, και να μου φανερώσεις την ερμηνεία της, θα ντυθείς πορφύρα, και η χρυσή αλυσίδα θα μπει γύρω από τον λαιμό σου, και θα είσαι ο τρίτος άρχοντας του βασιλείου.
17 Τότε, ο Δανιήλ απάντησε, και είπε μπροστά στον βασιλιά: Τα δώρα σου ας είναι σε σένα, και δώσε σε άλλον τις αμοιβές σου εγώ, όμως, θα διαβάσω τη γραφή στον βασιλιά, και θα του φανερώσω την ερμηνεία.
18 Βασιλιά, ο Θεός ο Ύψιστος έδωσε στον πατέρα σου τον Ναβουχοδονόσορα βασιλεία και μεγαλειότητα, και δόξα, και τιμή
19 και για τη μεγαλειότητα, που του είχε δώσει, όλοι οι λαοί, έθνη, και γλώσσες, έτρεμαν και φοβούνταν μπροστά του όποιον ήθελε φόνευε, και όποιον ήθελε διατηρούσε ζωντανόν, και όποιον ήθελε ύψωνε, και όποιον ήθελε ταπείνωνε
20 όταν, όμως, η καρδιά του υψώθηκε, και ο νους του σκληρύνθηκε μέσα στην υπερηφάνεια, τον κατέβασαν από τον βασιλικό του θρόνο, και η δόξα του αφαιρέθηκε απ' αυτόν
21 και εκδιώχθηκε από τους γιους των ανθρώπων και η καρδιά του έγινε όπως των θηρίων, και η κατοικία του ήταν μαζί με τα άγρια γαϊδούρια τρεφόταν με χορτάρι σαν τα βόδια, και το σώμα του βρεχόταν από τη δρόσο τού ουρανού, μέχρις ότου γνώρισε ότι ο Θεός ο ύψιστος είναι ο Κύριος της βασιλείας των ανθρώπων, και όποιον θέλει, στήνει επάνω σ' αυτή.
22 Κι εσύ, ο γιος του, ο Βαλτάσαρ, δεν ταπείνωσες την καρδιά σου, ενώ τα γνώριζες όλα αυτά
23 αλλά, υψώθηκες ενάντια στον Κύριο του ουρανού και τα σκεύη τού οίκου του έφεραν μπροστά σου, και πίνατε κρασί απ' αυτά, κι εσύ και οι μεγιστάνες σου, οι γυναίκες σου, και οι παλλακές σου και δοξολόγησες τους θεούς τούς ασημένιους, και τους χρυσούς, τους χάλκινους, και τους σιδερένιους, τους ξύλινους και τους πέτρινους, που δεν βλέπουν ούτε ακούν ούτε καταλαβαίνουν και τον Θεό, στου οποίου το χέρι είναι η πνοή σου, και στην εξουσία του όλοι οι δρόμοι σου, δεν δόξασες.
24 Γι' αυτό, στάλθηκε από μπροστά του η παλάμη τού χεριού, και εγχαράχθηκε αυτή η γραφή.
25 Και τούτη είναι η γραφή που εγχαράχθηκε: Μ ε ν έ, Μ ε ν έ, Θ ε κ έ λ, Ο υ φ α ρ σ ί ν.
26 Αυτή είναι η ερμηνεία του πράγματος: Μ ε ν έ, ο Θεός μέτρησε τη βασιλεία σου, και την τελείωσε.
27 Θ ε κ έ λ, ζυγίστηκες στην πλάστιγγα, και βρέθηκες ελλιπής.
28 Φ ε ρ έ ς, διαιρέθηκε η βασιλεία σου, και δόθηκε στους Μήδους και Πέρσες.
29 Τότε, ο Βαλτάσαρ πρόσταξε, και έντυσαν τον Δανιήλ την πορφύρα, και περιέβαλαν τη χρυσή αλυσίδα γύρω από τον λαιμό του, για να είναι ο τρίτος άρχοντας του βασιλείου.
30 Την ίδια εκείνη νύχτα ο Βαλτάσαρ, ο βασιλιάς των Χαλδαίων φονεύθηκε.
31 Και ο Δαρείος ο Μήδος πήρε τη βασιλεία, ήταν δε περίπου 62 χρόνων.

        ΣΧΟΛΙΑ :
       Η Βαβυλώνα ξεκίνησε 600 χρόνια π. Χ. από μια μικρή πόλη την οποία δημιούργησε ο Νεβρώδ απόγονος του Χαμ,  ο οποίος ήταν ένα από τα τρία ήταν τα παιδιά του Νώε: [Σημ, Ιάφεθ, Χάμ] (Γένεση Ι/10: 8-10).  Η πόλη υπήρξε για πολλούς αιώνες, πρωτεύουσα του Βαβυλωνιακού κράτους. Ήταν κτισμένη πάνω στις δύο όχθες του ποταμού Ευφράτη και βρισκόταν περίπου 85 χιλ. νότια της σημερινής Βαγδάτης. Περιτριγυρισμένη από ένα τεράστιο τείχος, που είχε συνολικό μήκος 85 χλμ., ύψος που έφθανε τα 50 μ. και κάπου τριακόσιους εξήντα πύργους σε απόσταση πενήντα μέτρων ο ένας από τον άλλον, υπήρξε η μεγαλύτερη οχυρωμένη πόλη ολόκληρης της Ανατολής. 
     Σιγά - σιγά η πόλη αναπτύχτηκε και αναδείχτηκε σε κέντρο μιας ισχυρής Αυτοκρατορίας με πολύ πλούτο και με μεγάλη πολυτέλεια, που ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο. Ταυτόχρονα εξελίχθηκε σ’ ένα κέντρο ασέβειας και εχθρότητας εναντίον του αληθινού Θεού και φυσικά και εναντίον του λαού του Θεού του Ισραήλ. Ο Θεός «απογοητευμένος», θα έλεγε κανείς από το λαό Του, επέτρεψε να υποδουλωθεί ο Ισραήλ από τους Βαβυλώνιους, για να τον ταπεινώσει και να τον φέρει «εις εαυτόν». 
       Μεγάλοι βασιλιάδες διοίκησαν τη χώρα τούτη την εποχή της παντοδυναμίας της, οι οποίοι όμως ήταν ασεβείς βασιλείς που αγνόησαν το Θεό και στηρίχτηκαν στον εγωισμό τους και στην υλική τους δύναμη, όπως ο Ναβουχοδονόσωρ Β' και ο Βαλτάσαρ, που το έτος 530 π.Χ. τον διαδέχθηκε στον θρόνο. Ο Θεός, για να ταπεινώσει το βασιλιά Ναβουχοδονόσωρ, επέτρεψε μεγάλες δοκιμασίες στη ζωή του. Θυμηθείτε πως σε μια έπαρση του εγωισμού του ο Θεός τον έφτασε να τρώει χόρτο σαν το βόδι και να συμπεριφέρεται σαν τα αγρίμια (Δανιήλ Δ/4: 29-37). Ας θυμηθούμε την έκπληξή του και τελικά την ομολογία αυτού του Βασιλιά για τον αληθινό Θεό, όταν μέσα στο καμίνι της φωτιάς, αντί για τους τρεις νέους που είχε ρίξει για να καούν, έβλεπε τέσσερις νέους και όταν αυτοί βγήκαν έξω μετά από εντολή του, ούτε τρίχα δεν είχε πειραχτεί, ούτε καν οσμή φωτιάς δεν υπήρχε πάνω τους (Δανιήλ Γ/3: 19- 25).
      Ο Βαλτάσαρ ήταν πρωτότοκο παιδί του Ναβονίδη, που βασίλευσε από το έτος 556 έως το 539 π.Χ. και της Νιτώκριδος, η οποία πιθανόν ήταν κόρη του Ναβουχοδονόσορα. Σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία ο Ναβονίδης διόρισε το γιο του Βαλτάσαρ ως βασιλιά  της Βαβυλωνιακής Αυτοκρατορίας, όταν ο ίδιος επρόκειτο να επισκεφτεί την Αραβία. Ως βασιλιάς ο Βαλτάσαρ υπήρξε πολύ σκληρός και πολύ εγωτιστής. Ο Θεός, δια του προφήτου "Ησαΐα" διακόσια χρόνια πριν είχε μιλήσει για το τραγικό μέλλον αυτής της πόλης και είχε προείπει: "Ιδού, θέλω επεγείρει τους Μήδους εναντίον αυτών"  (Ησαΐας ΙΓ/13: 17 & 19-22).
      Τις προειδοποιήσεις του Θεού ο Βαλτάσαρ, όταν ανέλαβε την εξουσία τις αγνόησε παντελώς. Αντί να γνωρίσει καλύτερα τον αληθινό Θεό, στηρίχτηκε πάνω στα πλούτη του, στη δόξα του, στον εγωισμό του, που έχει φουντώσει και τον είχε κάνει άδικο και ασεβή. Την ώρα που την πόλη πολιορκούσαν οι Πέρσες και οι Μήδοι με επικεφαλής τον Κύρο Β', τον Μέγα (539 π.Χ.), αυτός έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στα απόρθητα τείχη της, διοργάνωσε ένα οργιώδες ανατολίτικο συμπόσιο, για να διασκεδάσουν.  

    Ο Βαλτάσαρ ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Βαβυλώνας. Ενώ η εκπλήρωση της παραπάνω προφητείας είχε αρχίσει και η ημέρα της κρίσης του Θεού είχε φτάσει, ο βασιλιάς έχοντας οργανώσει ένα ηδονιστικό συμπόσιο, στο οποίο "έπινον οίνον και ήνεσαν τους θεούς του χρυσούς και αργυρούς και χαλκούς, τους σιδηρούς, τους ξύλινους και τους λιθίνους" (Δανιήλ Ε/5: 4), γλεντούσε μαζί με 1.000 προσκεκλημένους μεγιστάνες του μαζί με τις γυναίκες τους και τις παλλακίδες τους. Μέσα στο μεθύσι και τη ζάλη τους ο εγωισμός του βασιλιά και η ασέβειά του έφτασαν στα άκρα. Διέταξε να φέρουν τα σκεύη τα χρυσά και τα αργυρά, που ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ Β' είχε αφαιρέσει από το Ναό στην Ιερουσαλήμ το έτος 607 π.Χ. λίγο πριν πυρπολήσει την πόλη και άρχισαν να πίνουν και να κάνουν προπόσεις με τα σκεύη αυτά τα οποία προορίζονταν για τη λατρεία του Θεού και να δοξάζουν τα είδωλα. Είναι φανερό ότι η κίνησή του αυτή δεν οφειλόταν σε έλλειψη σκευών, αλλά αποτελούσε ηθελημένη πράξη καταφρόνησης από μέρους αυτού του ειδωλολάτρη βασιλιά, που σκοπό είχε τον ονειδισμό και την περιφρόνηση του Θεού των Ισραηλιτών. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε να δείξει ότι αψηφούσε τον αληθινό Θεό, ο οποίος μέσω των προφητών είχε αποκαλύψει την πτώση της Βαβυλώνας. Τι κατάντημα, τι ασέβεια, τι πρόκληση για το Θεό! Ήθελε να δείξει το θρίαμβο των "ψεύτικων θεών" επί του "αληθινού Θεού" και να τους συγκρίνει δημόσια. Είναι μεγάλο πράγμα να είσαι αδιάφορος και να στέκεσαι μακριά από το Θεό, αρνητής, αλλά το να Τον προσκαλείς με τη ζωή σου και με τα λόγια σου είναι κάτι φοβερό, γιατί είναι γνωστό ότι καμία πρόκληση προς το Θεό δεν μένει αναπάντητη. Έτσι κι εδώ, ο Θεός του ουρανού, που είναι "πυρ καταναλίσκον" (Δευτερονόμιο Δ/4: 24 & Θ/9: 3), δεν άργησε να του απαντήσει.

      Η όλη τους ακραία ασεβής συμπεριφορά καθώς και η υπερβολική αγριότητα που επέδειξαν προς το λαό του Θεού ξεπέρασε τα όρια της ανοχής του Θεού (Ιερεμίας ΝΑ/51: 24). Να έχουμε πάντοτε υπόψη μας τα λόγια του Απ. Παύλου: "Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει" (Γαλάτας Σ/6: 7). Την ώρα λοιπόν που διέπρατταν τη φοβερή αυτή αμαρτία, επέλεξε ο Θεός να κάνει κάτι, που κανένας από τους θεούς τους "χρυσούς, σιδηρούς και ξύλινους" δε μπορούσε να κάνει. Πάνω στο μεθύσι και το ξέφρενο γλέντι, μια ώρα που κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τίποτα άλλο πέρα από τη σαρκική ικανοποίηση, συνέβη κάτι που συντάραξε το χαρμόσυνο κλίμα που επικρατούσε μέχρι εκείνη την ώρα. Αλήθεια πόσο ταιριάζει αυτό με την προειδοποίηση, που ο Κύριος μας κάνει μέσα από το Λόγο του: «Κι εσείς, λοιπόν, γίνεστε έτοιμοι επειδή, κατά την ώρα που δεν στοχάζεστε, έρχεται ο Υιός τού ανθρώπου». (Λουκάς ΙΒ/12: 40 & Ματθαίος ΚΔ/24: 44). "Μα δεν το περίμενα ….. δεν είχα καμία προειδοποίηση…. δεν το είχα φανταστεί….." και πολλές άλλες ανθρώπινες δικαιολογίες θ' ακουστούν, που όμως εκείνη την ημέρα θα είναι "λαμπάδες" που δε θ' ανάβουν, η πόρτα θα είναι κλειστή γι' αυτόν που "δεν το περίμενε", που δεν έλαβε σοβαρά υπόψη του τις προειδοποιήσεις του Κυρίου και αιφνιδιάστηκε από τα γεγονότα που ακολούθησαν.

       «Εν αυτή τη ώρα εξήλθον δάκτυλοι χειρός ανθρώπου και έγραψαν επί το κονίαμα του τοίχου του παλατίου του βασιλέως και ο Βασιλεύς έβλεπε την παλάμην της χειρός, ήτις έγραψε» (Δανιήλ Ε/5: 5). Εκείνη την ώρα λοιπόν συνέβη κάτι που κανένας δεν το περίμενε και δεν το είχε φανταστεί. Εξήλθε ένα ανθρώπινο χέρι και έγραψε πάνω στον τοίχο του παλατιού του βασιλέως σε άγνωστη γλώσσα τις λέξεις: «Μενέ,  μενέ,  θεκέλ,  ουφαρσίν». Οι τέσσερες αυτές λέξεις άλλαξαν την ιστορία του κόσμου. Ήταν ένα μήνυμα του Θεού για όλους, αλλά κυρίως για ένα πρόσωπο, το βασιλιά Βαλτάσαρ. Ο Βασιλιάς, καθώς είδε τούτο το μήνυμα, θορυβήθηκε πάρα πολύ και αμέσως διέταξε να του φέρουν τους "σοφούς" της Βαβυλώνας για να του εξηγήσουν τα γραφόμενα. Μάλιστα υποσχέθηκε πως όποιος μπορέσει να  διαβάσει αυτή τη γραφή και του εξηγήσει τι σημαίνει "θα πάρει πολλά δώρα και θα γίνει ο τρίτος σε σπουδαιότητα άρχοντας του βασιλείου". (πρώτος ο πατέρας του Ναβονίδης,  δεύτερος ο Βαλτάσαρ και τρίτος ο εξηγών). Με τον ίδιο τρόπο ενεργούν πολλοί άνθρωποι. Στις δυσκολίες τους αρχίζουν να υπόσχονται στο Θεό ότι θ' αλλάξουν συμπεριφορά και θα γίνουν καλύτεροι. Ο Δανιήλ όταν άκουσε τα ταξίματα και τ' άλλα που του έλεγε ο ασεβής βασιλιάς του είπε: "Κράτησε τα δώρα σου και τις αμοιβές σου βασιλιά, γιατί σε λίγο θα τα χάσεις όλα"Παρά τη μεγάλη προσπάθεια που έγινε, κανένας από τους σοφούς της Βαβυλώνας δεν μπορούσε να εξηγήσει τη σημασία της μυστηριώδους γραφής που εμφανίστηκε στον τοίχο.
       Τι σημαίνει άραγε αυτό; Γιατί δεν μπορούσε κανένας να το καταλάβει τα γραφόμενα; Απλούστατα, γιατί τα σχέδια του Θεού δεν είναι δυνατόν να κατανοηθούν από την ανθρώπινη πεπερασμένη σοφία. Η ανθρώπινη σοφία είναι "μωρία" για το Θεό (Α΄ Κορινθίους Γ/3: 19). Δεν μπορεί ο άνθρωπος να κατανοήσει τα θαυμάσια του Θεού με τις δικές του δυνάμεις. Χρειάζεται αποκάλυψη από το Πνεύμα του Θεού. Όσο απλά και να είναι μεταφρασμένος ο Λόγος του Θεού, δεν μπορεί ο άνθρωπος να τον καταλάβει, αν δεν υπάρχει η προϋπόθεση του «πτωχοί τω πνεύματι», η προϋπόθεση της ταπείνωσης, της ευσέβειας, της ειλικρινούς διάθεσης και εκζήτησης. Μόνον κάτω απ’ αυτές τις προϋποθέσεις μπορούν να "ανοιχτούν" οι οφθαλμοί του ανθρώπου και να κατανοήσει τα μεγαλεία του Θεού, το Έργο του Θεού, τη χάρη Του, τη δωρεάν σωτηρία Του. Να ποια είναι η αιτία που, ενώ πολλοί, διάβασαν, έγραψαν, τελικά «δεν κατενόησαν». Στο βιβλίο του "Δανιήλ" (κεφ. ΙΒ/12, εδ. 10) αναφέρεται: "...ουδείς εκ των ασεβών θέλει νοήσει αλλ' οι συνετοί θέλουσι νοήσει". Πόσο έντονα το βλέπουμε αυτό! Οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και αισιοδοξούν και περιμένουν να έρθουν καλύτερες μέρες.  
      Τη μυστηριώδης  τούτη  η  γραφή  κανένας  δεν  μπορεί  να  την κατανοήσει. Τελικά  τη λύση τη δίνει η μητέρα του βασιλιά (Δανιήλ Ε/5: 10–12).
10 Η βασίλισσα, από τα λόγια τού βασιλιά και των μεγιστάνων του, μπήκε μέσα στον οίκο τού συμποσίου και η βασίλισσα μίλησε, και είπε: Βασιλιά, να ζεις στον αιώνα να μη σε ταράζουν οι συλλογισμοί σου, και η όψη σου ας μη αλλοιώνεται.
11 Υπάρχει άνθρωπος στο βασίλειό σου, στον οποίο υπάρχει το πνεύμα των αγίων θεών και στις ημέρες τού πατέρα σου, φως και σύνεση, και σοφία, όπως η σοφία των θεών, βρέθηκαν σ' αυτόν, τον οποίο ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσωρ, ο πατέρας σου τον είχε κάνει άρχοντα των μάγων, των επαοιδών, των Χαλδαίων, και των μάντεων
12 επειδή, πνεύμα έξοχο, και γνώση, και σύνεση, ερμηνεία ονείρων, και εξήγηση αινιγμάτων, και λύση αποριών, βρέθηκαν σ' αυτόν, τον Δανιήλ, τον οποίο ο βασιλιάς ο πατέρας σου είχε μετονομάσει σε Βαλτασάσαρ τώρα, λοιπόν, ας προσκληθεί ο Δανιήλ, και θα σου δείξει την ερμηνεία.
      Τη σωστή εξήγηση θα τη δώσει ο άνθρωπος του Θεού. Σ' αυτόν ο Κύριος αποκαλύπτει τα μυστήριά Του. «Το απόρρητον του Κυρίου είναι μετά των φοβουμένων Αυτόν» (Ψαλμός ΚΕ/25: 14). Σε αυτούς αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται ο Κύριος. Και ο άνθρωπος του Θεού, αφού δώσει την εξήγηση, δια Πνεύματος Αγίου, την ώρα που οι άνθρωποι θα τον επευφημούν και θα τον χειροκροτούν και θα τον μεγαλύνουν, εκείνη την ώρα θα βρει το θάρρος και τη δύναμη και θα πει: "είναι Θεός εν τω ουρανώ, όστις αποκαλύπτει μυστήρια" (Δανιήλ). Δε βρήκα την εξήγηση του μυστηρίου με δική μου σοφία, αλλά ο Θεός μου το αποκάλυψε. Σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα, η τιμή και η προσκύνηση και με τον τρόπο αυτό θα γίνει η αιτία να δοξαστεί το Άγιο Όνομα του Θεού.
       Καλείται λοιπόν ο Δανιήλ να εξηγήσει τη γραφή. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να είναι δούλος, μπορεί η ζωή του να εξαρτάται από ένα "νεύμα" του βασιλιά, όμως είναι παιδί του Θεού και έχει δύναμη και εξουσία από τον Θεό (Ιωάννης Α/1: 12) να ελέγξει τον ασεβή τούτο βασιλιά και να του θυμίσει ότι η περιφρόνηση του Θεού στη ζωή του και η αδιαφορία του να ανταποκριθεί στην επίγνωση του αληθινού Θεού, που θα έφερνε μέσα στη ζωή του την ευτυχία και την ευημερία, ανάγκασαν τον Θεό να επιτρέψει μια μεγάλη κρίση μέσα στη ζωή του.
    Το μήνυμα, που ο Θεός έφερε ενώπιόν σου βασιλιά, είναι το εξής :
    ΜΕΝΕ, που επαναλαμβάνεται. Αυτό σημαίνει ότι είναι αποφασισμένο από τον Θεό και δεν επιδέχεται τροποποίηση. Η ερμηνεία του είναι: "Ο Θεός μέτρησε την βασιλεία σου και έθεσε τέρμα σ’ αυτήν". Ο Θεός καθημερινά μετράει τη ζωή μας. Μετράει με τα δικά Του μέτρα και σταθμά, που είναι τελείως διαφορετικά από τα μέτρα και τις κρίσεις των ανθρώπων. Λέγει Κύριος: «Επειδή, οι βουλές μου δεν είναι βουλές σας, ούτε οι δρόμοι σας οι δικοί μου δρόμοι» (Ησαΐας ΝΕ/55: 8). Μετράει ο Κύριος το "βασίλειό μας", που είναι όλα εκείνα που εξουσιάζουμε, κατέχουμε, κυβερνούμε, μετράει τις επιλογές και τους στοχασμού μας, πώς τα διαχειριζόμαστε όλα αυτά. Ζούμε για να προβάλουμε τον εγωισμό μας το "εγώ" μας ή προσπαθούμε να προβάλουμε το θέλημα του Θεού; Ο Θεός μας μετράει καθημερινά και παρατείνει το Έλεός Του και την αγάπη Του και μας ξαναμετράει και περιμένει τον έλεγχό μας, την ανταπόκρισή μας. Θα έρθει στιγμή όμως μέσα στη ζωή μας, που ο Κύριος «θα μετρήσει και θα τελειώσει».
      ΘΕΚΕΛ, Σημαίνει: «ζυγίστηκες στην πλάστιγγα (του Θεού) και ευρέθης ελλιπήςΤο περιεχόμενο της ζωής μας μπαίνει καθημερινά στη ζυγαριά. Συνήθως ζυγίζουμε μόνοι μας τον εαυτόν μας στη δική μας ζυγαριά και βρίσκουμε το αποτέλεσμα να είναι πολύ καλό. Ας είμαστε προσεκτικοί μήπως η ζυγαριά του Θεού βρει και τη δική μας ζωή να είναι ελλιπής. Στη ζυγαριά του Θεού ζυγίζεται ολόκληρη η ζωή μας. Ζυγίζονται οι σκέψεις, τα ελατήρια της καρδιάς, ό,τι υπάρχει μέσα στα βάθη της καρδιάς μας. Μόνον, όταν ζυγιστούμε στη ζυγαριά του Θεού και δε βρεθεί για μας λόγος κατάκρισης, μόνον τότε θα πρέπει να  εφησυχάσουμε. Τι τρομερό για τον Βαλτάσαρ ν' ακούσει ότι βρέθηκε λειψός στη ζυγαριά του Θεού! Τι φοβερό για τον καθένα από μας να ακούσει τούτα τα τρομερά λόγια! Χρειάζεται εξέταση και επανεξέταση του εαυτού μας. Χρειάζεται σκληρή κατάκριση για κάθε τι μέσα στη ζωή μας, που δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Χρειάζεται ό,τι είναι αντίθετο με το θέλημα του Θεού στη ζωή μας να το καταδικάσουμε πάνω στο σταυρό του Χριστού. Χρειάζεται καθαρισμός δια του αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Μόνον τότε θα είμαστε πλήρεις και θα προχωρούμε εμπρός. Μόνον τότε δε θα χρειάζεται το Πνεύμα του Θεού να μας επαναλαμβάνει: «Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί» (Α΄ Κορινθίους ΙΑ/11: 30). Είναι η κρίση του Θεού την οποία πολλές φορές προκαλούμε στη ζωή μας. Μόνον τότε θα απολαμβάνουμε την ευλογία του Θεού μέσα στη ζωή μας.
      ΟΥΦΑΡΣΙΝ. Δηλαδή διαιρέθηκε η βασιλεία σου και δόθηκε στους Μήδους και τους Πέρσες.
     Η Βαβυλώνα, η μεγάλη (Δανιήλ Δ/4: 30), το καύχημα των Χαλδαίων, η δόξα των βασιλέων (Ησαΐας ΙΓ/13: 19), τόσα σχέδια, τόσοι αγώνες που έγιναν για την κατάκτησή της, σε μια στιγμή όλα χάνονται, σκορπίζονται και παραδίνονται σε ξένα χέρια! Τούτη η φοβερή κρίση μπορεί να συμβεί και μέσα στη ζωή του καθενός ανθρώπου. Κόπος, πόνος, μόχθος, αγώνες σκληροί, οράματα, σχέδια μεγαλεπήβολα και την ώρα που ετοιμάζεσαι να δρέψεις τους καρπούς, την ώρα που πλησιάζει να εκπληρωθούν οι προσδοκίες σου, όλα χάνονται, όλα σκορπίζονται και τίποτα απολύτως δε μένει.
      Η κατάληψη της Βαβυλώνας έγινε ως εξής: Έξω από τα τείχη Περσικές δυνάμεις οδηγούμενες από τον Κύρο Β', το Μέγα, σε συνεργασία με τους Μήδους του Δαρείου, περικύκλωσαν την πόλη. Ενώ οι Βαβυλώνιοι γλεντούσαν και περιγελούσαν τον αληθινό Θεό, με αίσθηση ασφάλειας στους ψεύτικους θεούς τους και τη μεγάλη στρατιωτική τους δύναμη, ο Κύρος Β' έθετε σε εφαρμογή ένα λαμπρό στρατηγικό σχέδιο. Στη βόρεια πλευρά της πόλη οι μηχανικοί άνοιξαν ένα ρήγμα στην όχθη του ποταμού Ευφράτη. Με τον τρόπο αυτό άλλαξαν τη ροή του ώστε τα νερά να μη τρέχουν νότια και να μην περνούν μέσα από την πόλη. Πολύ γρήγορα η στάθμη του νερού του ποταμού άρχισε να πέφτει και όταν τα νερά έγιναν ρηχά τα στρατεύματα των Μηδο-Περσών, οδηγούμενα από τον Κύρο, πέρασαν μέσα από την κοίτη του ποταμού και προχώρησαν νότια προς το κέντρο της πόλης. Εν τω μεταξύ οι πύλες των τειχών κατά μήκος του ποταμού είχαν ξεχαστεί ανοιχτές από τους ανήμπορους και μεθυσμένους Βαβυλώνιους. Με ακαταμάχητη δύναμη τα στρατεύματα του Κύρου ξεχύθηκαν μέσα στη Βαβυλώνα με σκοπό να την καταλάβουν και να την λεηλατήσουν. "Την αυτήν νύκτα εφονεύθη ο Βαλτάσαρ ο βασιλεύς των Χαλδαίων" (Δανιήλ Ε/5: 30). "η Βαβυλών, η δόξα των βασιλείων, το ένδοξον καύχημα των Χαλδαίων" (Ησαΐας ΙΓ/13: 19), έπεσε μέσα σε μία νύχτα! Το τέλος ήρθε όπως ακριβώς είχε πει ο Θεός διά των προφητών. Με την πάροδο του καιρού η μεγάλη Βαβυλώνα έγινε πραγματικά έρημος, ένας σωρός από πέτρες, όπως ακριβώς θα γίνουν και όλα τ' ανθρώπινα έργα που έγιναν με υπερηφάνεια για τη "δόξα" του ανθρώπινου "εγώ".

    Ας προσέξουμε ιδιαίτερα δύο πολύ σοβαρά σημεία από τούτη την τόσο θλιβερή ιστορία.

      1/ Την ώρα που ο βασιλιάς βρισκόταν στο αποκορύφωμα της χαράς και της δόξας του, χωρίς να το γνωρίζει, χωρίς να το περιμένει, είχε ετοιμαστεί γι’ αυτόν κρίση από το Θεό. Ο λόγος του Θεού μας προτρέπει: "γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου" (Ματθαίος ΚΔ/24: 44 & Λουκάς ΙΒ/12: 40) και μας διαβεβαιώνει ο Κύριος θα έρθει: "...ως κλέπτης εν νυκτί..." (Β' Πέτρου Γ/3: 10).
    2/ Ενώ ο Βασιλιάς βρισκόταν στο ζενίθ της δόξας του, μαθαίνει εντελώς ξαφνικά και αναπάντεχα ότι θα χάσει τη βασιλεία από τα χέρια του. Και τουλάχιστον να την έπαιρναν οι δικοί του άνθρωποι ή άνθρωποι του λαού του. Είναι λυπηρό όμως που θα την πάρουν οι εχθροί του, οι Μηδο - Πέρσες.

          βιβλίο "Δανιήλ", κεφ. Ε/5, εδ. 30, 31.
30. Την ίδια εκείνη νύχτα ο Βαλτάσαρ, ο βασιλιάς των Χαλδαίων φονεύθηκε.
31 Και ο Δαρείος ο Μήδος πήρε τη βασιλεία, ήταν δε περίπου 62 χρόνων.
       Την ίδια νύχτα της 5ης Οκτωβρίου του 539 π.Χ. (Γρηγοριανό ημερολόγιο) οι Πέρσες εισχώρησαν στη Βαβυλώνα, την οποία κατέλαβαν αμαχητί και ο Βασιλιάς Βαλτάσαρ  φονεύθηκε. Άλλη μία προφητεία του Θεού εκπληρώθηκε. Η τρίτη παγκόσμια δύναμη της ιστορίας είχε φτάσει στο τέλος της. Οι δύο προηγούμενες ήταν η Αίγυπτος και η Ασσυρία. Δύο χρόνια αργότερα ο βασιλιάς  Κύρος Β', ο Μέγας  (βασίλευσε από το έτος 560 π.Χ. έως το 530 π.Χ. που πέθανε) εξέδωσε το γνωστό διάταγμα με το οποίο περίπου 50.000 Ιουδαίοι αιχμάλωτοι επέστρεψαν από τη Βαβυλώνα για να ανοικοδομήσουν την Ιερουσαλήμ και το Ναό του Θεού, φτάνοντας εκεί ακριβώς στο τέλος των προειπωμένων  εβδομήντα χρόνων αιχμαλωσίας (Έσδρας Α/1: 1-11).
     Ο Βαλτάσαρ, με την ασέβεια που τον διέκρινε, είναι μια προεικόνιση του Αντίχριστου. Και αυτός με τη σειρά του θα γίνει βασιλιάς της σύγχρονης Βαβυλώνας, του πανάρχαιου αυτού ειδωλολατρικού κέντρου, που στους έσχατους καιρούς θα ξαναχτιστεί, για να παίξει τον τελευταίο και τον πιο σκοτεινό ρόλο μέσα στην ιστορία. Θα πλανήσει τα έθνη, θα λάβει δόξα από τους ανθρώπους και ενώ θα έχει μεθύσει από το αίμα των λαών και από την επιθυμία του να υψωθεί υπεράνω του αληθινού Θεού "Β' Θεσσαλονικείς" (κεφ. Β/2, εδ. 4), τότε θα εκπληρωθεί ο Λόγος του Θεού, ο οποίος αναφέρει: «επειδή, έτσι μίλησε σε μένα ο Κύριος. Όπως το λιοντάρι και ο σκύμνος τού λιονταριού που βρυχάζει για το θήραμά του, αν και συγκεντρώθηκε εναντίον του ένα πλήθος από βοσκούς, δεν φοβάται στη φωνή τους ούτε συστέλλεται στον θόρυβό τους, έτσι και ο Κύριος των δυνάμεων, θα κατέβει για να πολεμήσει υπέρ του βουνού τής Σιών και υπέρ των λόφων της» (Ησαΐας ΛΑ/31: 4).
      Επίσης το βιβλίο της "Αποκάλυψης" (κεφ. ΙΘ/19, εδάφ. 11 – 16), αναφέρεται :
11 Και είδα τον ουρανό ανοιγμένον, και ξάφνου, ένα λευκό άλογο, κι αυτός που καθόταν επάνω σ' αυτό ονομαζόταν Πιστός και Αληθινός, και κρίνει και πολεμάει με δικαιοσύνη.
12 Και τα μάτια του ήταν σαν φλόγα φωτιάς, κι επάνω στο κεφάλι του ήταν πολλά διαδήματα και είχε ένα όνομα γραμμένο, που κανένας δεν το γνωρίζει παρά μονάχα αυτός.
13 Και ήταν ντυμένος με ιμάτιο βαμμένο σε αίμα και το όνομά του αποκαλείται: Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.
14 Και τα στρατεύματα, που ήταν στον ουρανό τον ακολουθούσαν επάνω σε λευκά άλογα, ντυμένοι με εκλεκτής ποιότητας λινό λευκό και καθαρό.
15 Και από το στόμα του βγαίνει μια κοφτερή ρομφαία, για να χτυπάει μ' αυτή τα έθνη κι αυτός θα «τους ποιμάνει με σιδερένια ράβδο» κι αυτός πατάει τον ληνό τού κρασιού τού θυμού και της οργής τού Θεού, του Παντοκράτορα.
16 Κι επάνω στο ιμάτιο κι επάνω στον μηρό του έχει γραμμένο το όνομα, ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΒΑΣΙΛΙΑΔΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΥΡΙΩΝ. 
       Ποιο ήταν το τραγικό λάθος του Βαλτάσαρ; Στράφηκε εναντίον του αληθινού Θεού και λάτρεψε τα χρυσά και τα αργυρά είδωλα. Αγνόησε στη ζωή του τη θλιβερή περιπέτεια του προγόνου του Ναβουχοδονόσορα Β' (εδ. 22) και δεν ταπεινώθηκε μπροστά στον Ύψιστο Θεό. Ο λόγος του Θεού μας αναφέρει: "Ταύτα δε έγειναν παραδείγματα ημών, διά να μη ήμεθα ημείς επιθυμηταί κακών, καθώς και εκείνοι επεθύμησαν" (Α' Κορινθίους Ι/10: 6). Ο κάθε άνθρωπος είναι από το Θεό ελεύθερος να ζει όπως θέλει και να κάνει ό,τι θέλει, όμως θα πρέπει να γνωρίζει ότι είτε το θέλει, είτε όχι, θα έρθει μία στιγμή που θα δώσει λόγο στο Θεό για τις πράξεις του. Στην καθημερινή μας ζωή "ζυγίζουμε"  και κρίνουμε τους άλλους, με τη δική μας πλάστιγγά, όμως θα έρθει η στιγμή που ο Θεός θα κάνει το ίδιο και για μας με τη δική Του αλάνθαστη πλάστιγγα. Το ερώτημα είναι πώς θα μας βρει; Μήπως βρεθούμε ελλιπείς στην παρουσία Του; Όταν  επιμένουμε  να  ζούμε μια χαλαρή  κοσμική ζωή, παραμερίζοντας  το  θέλημα  Του  μέσα  στη  ζωή  μας, ο  Θεός  βρίσκει κάποιο θαυμαστό  τρόπο, ίσως  επώδυνο  κάποιες φορές, για  να  μας  κάνει  να  θυμηθούμε  ότι  Αυτός  είναι ο κυρίαρχος  και  ότι θα  πρέπει να κατέχει την πρώτη θέση μέσα στη ζωή μας και ότι "δεν εμπαίζεται" (Γαλάτας Σ/6: 7). Πρόκειται για την παιδεία του  Κυρίου, για   την οποία ο  Λόγος  Του  μας  καλεί  να μην την καταφρονούμε, ούτε να θυμώνουμε,  όταν   ελεγχόμαστε  απ'  Αυτόν. "Υιέ   μου,  μη  καταφρονής  την  παιδείαν  του  Κυρίου,  μηδέ   αθυμής ελεγχόμενος υπ' αυτού" (Εβραίους ΙΒ/12: 5). 
      Επίλογος.
      Σήμερα η Βαβυλώνα  δεν  είναι  παρά  ερείπια  σε μία  έρημη  γη. Κάπου στην Ασία, στο  σημερινό Ιράκ,  μερικές  χαρακτηριστικές  πέτρες  πληροφορούν τον ταξιδιώτη πως κάποτε έζησαν άνθρωποι   σ'  εκείνο τον τόπο.  Οι  λιγοστές  αυτές  πέτρες  είναι ό,τι  απέμεινε  από  την ένδοξη,  Βαβυλώνα  τη μεγάλη,    το καύχημα το Χαλδαίων, την ισχυρή  Βαβυλώνα  του πύργου της  Βαβέλ, των  κρεμαστών κήπων  του Ναβουχοροδονόσορα, του Βαλτάσαρ. Οι πέτρες αυτές στέκονται αδιάψευστοι μάρτυρες του Λόγου του Θεού, που προέβλεψε την καταστροφή αυτής της πόλης πολλά χρόνια προτού αυτή συντελεστεί: 
19 Και  η  Βαβυλών,  η  δόξα  των  βασιλείων,  το  ένδοξον  καύχημα των  Χαλδαίων, θέλει είσθαι ως ότε κατέστρεψεν ο Θεός τα Σόδομα και τα Γόμορρα
20 ουδέποτε θέλει κατοικηθή ουδέ θέλει κατασκηνωθή έως γενεάς και γενεάς ούτε Άραβες θέλουσι στήσει τας σκηνάς αυτών εκεί, ούτε ποιμένες θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί
21 αλλά θηρία θέλουσιν αναπαύεσθαι εκεί και αι οικίαι αυτών θέλουσιν είσθαι πλήρεις ολολυζόντων ζώων και στρουθοκάμηλοι θέλουσι κατοικεί εκεί και σάτυροι θέλουσι χορεύει εκεί
22 και οι αίλουροι θέλουσι φωνάζει εν ταις ηρημωμέναις οικίαις αυτών και θώες εν τοις παλατίοις της τρυφής και ο καιρός αυτής πλησιάζει να έλθη, και αι ημέραι αυτής δεν θέλουσιν επιμακρυνθή (Ησαΐας ΙΓ/13: 19-22). 

    Όλα αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα που συνέβησαν και τα οποία εκπληρώθηκαν ακόμα και στην πιο μικρή τους λεπτομέρεια, αποτελούν άλλη μια πειστική μαρτυρία της αλάνθαστης ακρίβειας του Λόγου του Θεού (Ιερεμίας ΝΑ/51: 36,37).---


 

 




 
 


 



 




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου